Bargello

Na deze zomer al geverfd te hebben voor een bargello-cursus, was het deze week dan zover dat de stroken weer uit de kast konden. Maar aangezien het veel werk is om te naaien, en ik graag weet waar ik aan toe ben, gisteren maar eens geprobeerd of ik de bargello op papier alvast uit kon tekenen.
Nu ken ik geen van de quiltprogramma´s maar het leek me dat ik met Excel en Photoshop toch ook een heel eind kon komen voor deze techniek.
Allereerst een raster in Excel gemaakt. Het handige daarvan is dat je gelijk kunt uitrekenen hoe groot je quilt wordt.



Deze lijnverdeling als ´screenshot´ met het knipprogramma van Windows uitgeknipt en opgeslagen.

Geopend in photoshop, samen met een afbeelding van de foto. En toen begon het vakjesvullen. Emmertje aanklikken, kleurtje aanwijzen in de foto, en vullen maar.
Het leek wel mini-steck, erg leuk om te doen, eerste poging:



Mmmm, te roze, te nadrukkelijke strips ertussen, te saai. Het boek van Ineke, Bargello Quilts, er nog maar eens op nageslagen. Oh ja, ik kan een gedeelte van de quilt, spiegelen, zodat de richting veranderd.
OK, poging twee:



Veel beter zo! Gelukkig had ik wat extra groenen uitgeprobeerd, die uit de eerste selectie waren gevallen maar nu toch hard nodig waren ;-).



Ik las in een boek van een Amerikaanse quiltster die verslaafd was aan Quiltsoftware. Ze had al duizenden ontwerpen gemaakt, en lang niet allemaal uitgevoerd. Soms was de lol er al af, als ze het eindresultaat al had gezien. Dat kan ik me helemaal voorstellen. Maar ze vond het ontwerpen op zichzelf al helemaal te gek. En aan de andere kant, zo stop je je kostbare energie (en handgeverfde stoffen) alleen in de allerbeste ontwerpen. Als controlfreak kan ik me daar alles bij voorstellen.

Dank u sinterklaasje

Na in een japans blad deze quilt te hebben gezien, stond een biaisbandmaker van 6 mm hoog op mijn verlanglijstje. En aangezien ik me had voorgenomen, niet meer voor de ´stash´ te verven maar zo snel mogelijk met iedere verfserie aan de slag te gaan, was ik blij dat Sinterklaas me dit handige apparaatje bracht.





Eerst de lappen eens bij elkaar gelegd. Hebben jullie dat nou ook, dat calvinistische, dat je de allermooiste lappen (rechts) dan nog voor later wilt bewaren? Maar dan denk ik altijd aan wat Heddy ons leerde, pak altijd je allermooiste lappen als eerste. Je kunt zo weer opnieuw iets verven. En voor alle tijd die je er in stopt, moet je met je beste materialen werken. Dus Heddy, daar gaan ze hoor...

De biaisbandjes naai ik met de hand volgens een vast patroon op blokken van 12,5 bij 12,5 cm. Het is erg leuk om te doen en ondertussen geniet ik van de mooie stoffen onder mijn hand.

Net voor de dooi binnen

En hier nog wat nakomertjes van het sneeuwverven, dit is onyx, met azuriet en barnsteen maar kennelijk wat weinig (ook nog een drupje turquoise later erbij gegooid rechts):


En dit is turquoise met azuriet en onyx:


Links heeft een nacht overgestaan tot alle sneeuw gesmolten was, rechts heb ik vrijwel direct in de magnetron gezet met een deksel erop. 5 minuten op 360 watt. En 2 minuten op 900 watt. Toen was alle sneeuw gesmolten, en heb ik de lap direct uigespoeld. Ik was bang dat de Turquoise het te koud zou hebben. Het resultaat is echt mooi, en je ziet tegelijkertijd goed het verschil met de sneeuwlap. De turquoise heeft het wel prima gedaan, maar een nacht bij kamerthemperatuur compenseert natuurlijk ook wel.

Tot slot, links nog een lap uit het restbad van de magnetronverf die een nacht in een emmertje op de verwarming heeft gestaan. Zo krachtig nog!



Gelukkig smelt de sneeuw nu weg, kunnen we in alle rust Sinterklaas vieren ;-).

Nog meer sneeuwverven

Vanochtend deze prachtige lappen uitgespoeld volgens dezelfde methode als vorig blog, in het bloempotje. Hier een mix van beetje onyx, beetje azuriet en beetje roze toermalijn (3x mespuntje). Nachtje over laten staan.

Ik vind het zo bijzonder, dat ik de koude sneeuw toch maar weer nog een keer door de handen heb laten gaan, en de volgende potjes heb klaargezet.
Ondertussen kwamen er nog lieve hartjes en een kindertop binnen van Marrie-jette voor de aktie van Shirley Goodwin, gezamenlijk gaan ze op weg naar Nieuw-Zeeland.

Sneeuwverven

Nadat ik op verschillende blogs weer warm was gemaakt voor de resultaten van het sneeuwverven(Margeeth, Wil), zelf ook nog maar wat potjes gevuld. Allereerst de fat-quarters een half uurtje laten weken in een liter water met 200 gram huis-tuin-en-keukensoda. Uitwringen (zonder uitspoelen) en op de bodem proppen van je container.
Dan afvullen met sneeuw (aanstampen).

Hier zie je drie potjes met sneeuw op een rij. De eerste is volgens de methode van Margeeth, in een bloempot met gaatjes zodat het druipwater weg kan.
De tweede laat het druipwater in de pot, en de derde is een ingevroren lap die al een nachtje buiten stond, met verse sneeuw erboven op.
In een kuiltje een theelepel verfpoeder, toermalijn met een mespuntje barnsteen en onyx. Hier zie je wat er in 6 uur gebeurde:









Omdat ik de stof van 2 potjes in het druipwater had staan, wilde ik het niet de hele nacht laten staan, dus na 7 uur, de sneeuw was bijna compleet gesmolten, uitgespoeld met dit resultaat:



De eerste, uit de bloempot, is echt heel erg mooi en duidelijk herkenbaar als sneeuwverven. De tweede, is krachtiger van kleur maar de sneeuwpatronen worden daardoor wel minder herkenbaar, dit kun je ook bereiken in een bakje met een bodem verfbad in de zon. De derde (de ingevroren lap buiten) is een klassieke beginnersfout... vooraf geen soda toegevoegd in het water waardoor de verf er zo weer uitgespoeld werd ;-).

Van het restbad verfde ik nog drie lappen (rechts) door weer wat nieuwe sodaoplossing toe te voegen en op de verwarming te laten staan.



Op deze foto zie je trouwens goed wat sneeuwverven doet, nl. de kleuren splitsen. De grijstoon die je in de eerste drie lappen wel ziet, herken je in de laatste drie lappen niet meer. Vandaag nog maar weer eens wat potjes vullen.

My first Bernina

Sommige mensen willen graag een inloopkleerkast. Voor mij is dit mini-kastje meer dan voldoende om erg gelukkig van te worden. En nee het komt niet uit het poppenhuis van mijn dochter. Het is het opbergkastje van mijn nieuwe naaimachine, de Bernina Aurora 440QE.

Ik heb alles ingepakt gelaten, totdat ik tijd had om met de handleiding in de hand, ieder onderdeel nauwkeurig te bekijken. Er blijft toch een textieltechnicus in mij zitten.



Toen ik 2 jaar geleden de cursus vrij machinaal Quilten bij Marjon Hoftijzer ging doen, had ik volgens de lokale naaimachinehandel meer dan genoeg aan een (mechanische) Pfaff Select. Nou eerlijk is eerlijk, ik heb menigeen met tranen in de ogen bij Marjon zien zitten omdat de dure machine (geen Bernina overigens) weer ´lussen maakte´, terwijl de eenvoudige Pfaff zonder problemen altijd en overal dapper doorploegde.

Toch had ik wel door dat met die meer geavanceerde machines een beter niveau van quilten te bereiken was. En nu ik over de koudwatervrees van een nieuw apparaat heen ben, heb ik spijt dat ik deze Bernina Aurora niet eerder gekocht heb. Bijvoorbeeld voordat ik aan de cursus begon, in plaats van na afloop... Maar dan zou ik alle extra´s misschien nu ook minder waarderen ;-).


Eerst maar eens wat mooie steken uitgeprobeerd, echt leuk!




En daarna het echte werk, de BSR-voet, zoveel over gehoord, nu dan toch onder handbereik. Ik vond het echt geweldig. Mechanisch Pfaffje deed misschien wel precies wat ik wou, maar het probleem is natuurlijk dat ik niet zo constant in gebruik ben, als de BSR voet. Na een piepklein proeflapje, direct het grotere werk.

Ik kijk al maanden op het blog van Leah Day waar telkens nieuwe free motion quiltingpatroontjes verschijnen (klik hier voor het totaaloverzicht). Hier heb ik de eerste uitgeprobeerd. Het was super om te doen en hoewel ik nog veel moet oefenen, kan er toch ook weinig fout gaan.

Ik heb een beetje last van (nieuwe) apparatenangst, liet de Iphone4 weken lang onder in de kast liggen omdat ik bang was niet te kunnen wennen aan een nieuwe telefoon tot grote hilariteit van mijn puberdochters, maar deze naaimachine heb je in een half uur door. En dat had ik wel eerder willen weten!

Ondertussen smelt de sneeuw in de potten achter mij, morgen de resultaten van het sneeuwverven op drie manieren.

Alternatief voor Thermofax Screenprint

Voor wie geïnteresseerd is in Thermofax Screenprinting maar geen thermofax heeft of kan bemachtigen, er is een alternatief op de markt onder de naam Photo EZ, en ik trof twee blogs van mensen die het uitgeprobeerd hebben:


Sarah Ann Smith(scroll helemaal naar beneden als je niets ziet... ;-)


Acrylic and Steel

Hier een uitleg van de leverancier:
Photo EZ Silkscreen.com

En een andere leverancier:
Cbridge.com

Je hebt wel een krachtige zon nodig (hahaha, long time no see) of een fluorescent lamp (TL), maar goed, geen duur thermofax-apparaat. Heeft er al iemand ervaring mee?